ARTIGOS DE OPINIÓN 2013
ARTIGO
DE OPINIÓN EN CONTRA: A MAQUINARIA DA
SOCIEDADE DE CONSUMO por Carme Rodríguez e Serxio María Rodríguez. Colexio Divina Pastora Ourense
A
mocidade sabe o que se agocha tras o consumo, sabemos perfectamente que é un recipiente inzado de
nada. Somos a cuarta xeración do laissez faire, laissez passer, da utopía neoliberal de Milton
Friedman, do Taylorismo e Fordismo quen, a principios de século xurdían como
forzas renovadoras, que prometían
bonanza e felicidade. Dende Chicago, fomos reeducados co ideal do “american
dream” que pretendía saciar as ansias de liberdade con mobles prefabricados e
moda pronto a vestir. Porén, non se pode falar de consumo e responsabilidade
porque toda a nosa vida xira en torno a unha “liberdade encarcerada”. Como afirman Marino Pérez e Yago Di Nella, catedráticos en
Psicoloxía, a sociedade de consumo busca que a xente estea insatisfeita: a
felicidade hoxe dura dous escaparates. E que actitude está a exercer a mocidade
insegura respecto a esta situación? Entra en amnesia. Sofre dunha amnesia aceptada
e coa resignación das xeracións que a precederon posto que estas ratificaron
unha ética imposta en detrimento dunha persoal. Ao parecer, xa só somos HOMO
CONSUMENS, apenas portadores de cartos e só en canto os portemos seremos
importantes e útiles no contexto global. O signo da dignidade do mocidade tamén
radica na súa capacidade de compra e na súa condición política en "ser
consumidor". Trátase dunha servidume voluntaria onde a xuventude se atopa
como nunha cela feita da cultura que brinda o sistema: a indiferenza, a
desinformación, a desconfianza en si e no outro, a relaxante alienación, as
carencias educativas e, por suposto, o desprezo da utopía. “Canto custa esta?”:
era a pregunta fundamental na obra de George Orwell, “1984” e agora, tres
décadas despois, é a mesma. Tan só somos subprodutos inacabados que pretenden
acadar o “nirvana estético” do mundo: o supremo no medio de supremas
aparencias. Mesmo cando o consumo acabe por
consumirnos, a máquina continuará en marcha. A cuestión non é se a ausencia de
cartos cría unha xuventude máis ou menos responsable, senón que mentres o
consumo se erixa como meta, a nosa responsabilidade
será vacua, dado que o trasfondo será sempre o mesmo, o gasto, ergo, a
extinción. Dime canto consomes que che direi
canto vales. Debemos parar esta obsoleta máquina: Mocidade, estamos en tempo!
--------------------------------------------------------------------------
ARTIGO DE
OPINIÓN A FAVOR: “A REALIDADE XA É DE CAMBIO”, por
Elena Bangueses e Jorge Cordero. 1º A de BCH. Colexio Divina Pastora Ourense.
“A crise é a mellor benzón que lle pode suceder a persoas
e países, porque a crise trae progresos. A creatividade nace da angustia. Quen
supera a crise, supérase a si mesmo sen quedar superado” Adoptemos a visión de
Albert Einstein á nosa complexa realidade. A nosa sociedade medra e a mocidade
con ela.
A situación é clara ante nós, desorientados nun deserto
sen solución. Problemas, dificultades aparentemente insalvábeis; así se nos
presenta un futuro que non parece ter folgos para o cambio. Pero o futuro
conformámolo todos, mozos e mozas do hoxe. Nosoutros, os máis concienciados da
historia. Os máis informados da actualidade do seu tempo. E o máis importante,
os máis conscientes de que algo debe cambiar. Fomos educados nun ambiente no
que as “crises psicolóxicas” solucionábanse con recheos materiais. Ateigamos as
nosas tendas e baleiramos os nosos petos. Fixemos desculpa do noso consumismo
desmedido co motivo da suposta felicidade que este proporcionaba. O pasado que
nos persegue é o presente que nos ata. E este presente, por moito que pese, é
de involución.
Porén, durante a crise nace a inventiva, nacen os
descubrimentos e as grandes estratexias. A flor a solidariedade, no intento de
pórse na pel do outro. E con isto a cooperación, a forza, os grupos, as gañas,
a crítica, os exames de conciencia... Todo tipo de valores que xa foran
aprendidos polos nosos devanceiros en situación semellantes. Aprendamos de
todos aqueles que xa superaron o que nós aínda non, e fagamos do problema motivo
de avance. A historia é cicloxenética e; polo tanto, tras a tempestade, ben a
calma. Fagamos, mozos, a reconquista dunha sociedade exemplar digna de ser
imitada por todos aqueles que sufrirán o que nós estamos a aturar.
A nosa mocidade, áureo tesouro, está a ser o folgo que
din non existir. Fillos da tecnoloxía, espertos do noso soño, estamos a facer
do esforzo o noso lema, e da concienciación, a nosa maior afiliada. Porque ser
conscientes fainos responsábeis. E a responsabilidade albisca solucións. A nosa
loita non é a de David contra Goliat malia todas as adversidades que se
presenten. O que facemos hoxe, mañá tornará recompensa. Agardemos con
impaciencia. Ou mellor, actúemos con ela. Porque a vitoria macera e medra devagar, como sempre medraron as
vitorias no corazón dos mozos de ben.
